Fortsätt till huvudinnehåll

Inlägg

Visar inlägg från augusti, 2017

Menningarsjúkdómar, velferðarsjúkdómar og sjúkdómsgreiningar

  Undanfarið hef ég lesið ýmislegt þar sem sjúkdómar koma við sögu. Í fyrsta lagi nýja sænska bók um konu sem er að veslast upp heima á stofusófanum sínum. Bókin er önnur skáldsaga höfundar, ég skrifaði einu sinni um fyrstu skáldsöguna hennar á Druslubókabloggið, hér er krækja á þá færslu . Fyrrnefnd ný skáldsaga Önnu Ringberg (hún heitir Till minne av Berit Susanne Fredriksson ) var eiginlega hliðarspor því ég er aðallega búin að vera að lesa þrjár aðrar bækur, tvær eftir hugmyndasöguprófessorinn Karin Johannisson, sem dó í fyrra vetur, og greinasafn þar sem hún á líka grein. Þessar bækur fjalla allar meira og minna um geðsjúkdóma, sjúkdómsgreiningar og menningarsjúkdóma. Það er nefnilega ekki þannig að sjúkdómar og sjúkdómsgreiningar séu einhver fasti. Sjúkdómsgreiningar eru mismunandi eftir þjóðfélögum, þær koma og fara og ýmislegt sem var greint sem sjúkdómur fyrir ekki mjög löngu síðan er hætt að vera til sem díagnósunúmer, en síðan hafa margar díagnósur bæst við undanfarin ár. Sv

Bækur og heimska

Þegar ég las fréttina um hrun bóksölu varð ég svolítið leið. Ég er nokkuð sammála manni sem skrifaði í morgun á bloggsíðuna sína að bókalaus þjóð sé heimsk þjóð og ef seldum bókum fækkar stöðugt þá hlýtur þjóðin á endanum að verða bókalaus, eða að minnsta kosti bókafá. Það er svolítið sjokkerandi sem stendur í bóksölufréttinni, að seldum eintökum bóka á Íslandi hafi fækkað um 44 prósent frá árinu 2010. Ég held að stjórnmálamenn sem hækka virðisaukaskatt á bækur en dæla samt peningum í fólk úti í bæ í nafni þjóðarátaks um læsi, séu heimskir stjórnmálamenn. Ég hef eiginlega enga trú á þjóðarátökum og finnst að það eigi bara að sjá til þess að börn hafi nóg af skemmtilegum bókum að lesa og skoða og fullorðið fólk í kringum sig sem les fyrir þau og að þá reddist málið. Fólk byrjar varla að lesa bækur þegar það verður fullorðið ef það les ekki sem börn, ég held að það sé frekar borðleggjandi.  En verandi barna- og unglingabókahöfundur, ljóðskáld og þýðandi sem ræðir oft um bókmenntir

Meint sakleysi

Um daginn sá ég nýja íslensk/útlenska mynd um Guðmundar- og Geirfinnsmálið. Það er margt ágætt í myndinni en ekkert kom mér á óvart, enda hef ég fylgst með þessu undarlega ruglmáli og lesið ótal plögg um það frá barnæsku. En í myndinni kom fram sú vafasama söguskoðun að fram á 8. áratug síðustu aldar hafi Ísland verið lítið samfélag þar sem allir þekktu alla og að hér hafi ríkt óskaplegt sakleysi fram til þess tíma er tveir margumræddir menn gufuðu upp. Þetta fór örlítið fyrir brjóstið á mér. Ekki er ég neinn sagnfræðingur, og raunar algjör amatör með mjög gloppótta söguþekkingu, en ég hef lesið blöð, bækur og dómsskjöl og veit vel að Ísland fortíðar var ekkert saklaust krúttsamfélag frekar en núna og á Íslandi hvarf fólk, það voru framdir glæpir, hér var spilling og ýmislegt vafasamt í gangi löngu fyrir tíma Guðmundar- og Geirfinnsmáls. Í gærkvöldi var ég að hugsa um þessa áhugaverðu söguskoðun, að Ísland hafi verið laust við glæpi og spillingu langt fram eftir síðustu öld. Það leid

Sólarmegin og skuggamegin

Með morgunkaffinu las ég viðtal við eina af ríkustu manneskjum Bretlands, Sigrid Rausing, og eftir viðtalið nokkrar greinar um hana, bækur hennar og fjölskyldu, en Sigrid Rausing er einn af erfingjum mjólkurfernuveldisins Tetra Pak. Hún er með doktorspróf í mannfræði, eigandi bókaforlags og rithöfundur og svo rekur hún líka góðgerðarstofnanir og gerir margt annað. Nú er Sigrid búin að skrifa bók um samskipti sín við Hans Kristian bróður sinn og konuna hans heitna, Evu Rausing, sem fannst sem liðið lík í húsi þeirra hjóna árið 2012 tveimur mánuðum eftir andlát sitt. Eva dó úr hjartaáfalli af völdum kókaínneyslu en eiginmaðurinn lét líkið liggja inni í herbergi í fimm hæða höll hjónanna í Belgravia í London þar til lögreglan fann það eftir að hann var handtekinn í bílnum sínum algjörlega ruglaður af vímuefnaneyslu. Hjónin, sem kynntust ung á meðferðarstofnun, eiga fjögur börn sem þau misstu forræði yfir, fyrrnefnd Sigrid var á þessum tíma með tímabundið forræði yfir þeim. O

Vaknaði í morgun klár og hress ...

Ég er mætt á kontórinn eftir langt sumarskróp og sólin skín inn um gluggann. Það er búið að saga niður uppáhaldstréð mitt sem var hér fyrir utan Hallveigarstaði, sjálfsáð gullregn sem óx upp úr litlum furubrúski. Ég hefði frekar höggvið eitt birkitré. En þetta skiptir svo sem engu máli, þó að ég hafi haft gaman að því að fylgjast með því vaxa. Í morgun er ég búin að skila skýrslu, hugsa um Skáld í skólum og svitna við suðurgluggann. Það er djasshátíð og hinseginhátíð og ég er í nýjum sandölum. Ég er að hugsa um að hjóla í sund.